Πουλιά στο βάλτο (Αλίντα Δημητρίου, 2008)

H ταινία αναφέρεται στη συμμετοχή και προσφορά της γυναίκας στην Aντίσταση κατά την περίοδο της Kατοχής 1941-44, καθώς και στις συνέπειες που υπέστη. Στηρίζεται στις προφορικές μαρτυρίες των γυναικών που επέζησαν, με άξονα την ιστορική διαδρομή. Εκείνο, όμως, στο οποίο εστιάζει δεν είναι η ιστορική περιγραφή αλλά η, μέσα από τις μνήμες, τα βιώματα ή και τα ψυχολογικά τραύματα, αποκάλυψη μιας στάσης ζωής των γυναικών σε πράξεις που θεωρούμε ότι αναφέρονται μόνο στους άνδρες.

Συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ της Αλίντα Δημητρίου, η οποία ασχολήθηκε συστηματικά με τις ιστορίες των γυναικών στην κατοχή, στον εμφύλιο και στην χούντα. Τα πουλιά στο Βάλτο είναι το πρώτο μέρος της τριλογίας και αναφέρεται στη συμμετοχή και στην προσφορά των γυναικών στον αγώνα, στις πόλεις αλλά και στα βουνά, στον ΕΑΜ, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, καθώς και στα βασανιστήρια που υπέστην από τους ταγματασφαλίτες, τους γερμανοτσολιάδες και λιγότερο (πόσο φρικιαστικό για τους ίδιους μας τους συμπατριώτες!!!) από τους γερμανούς…. Η ταινία στηρίζεται στις προφορικές  μαρτυρίες των γυναικών αυτών και στις προσωπικές συνεντεύξεις που παραχώρησαν στην Αλίντα Δημητρίου.Το ντοκιμαντέρ πήρε τα Βραβεία Κοινού και ΕΚΚ στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης, το 2008. Κατά τη διάρκεια του ντοκιμαντέρ, αυτό που ταράζει πιο πολύ τον θεατή, είναι η δύναμη που εκφράζουν οι γυναίκες αυτές, οι οποίες παρά την ηλικία τους, τους βασανισμούς και τις κακουχίες που είχαν υποστεί, μιλούν για την αντίσταση , χωρίς να μετανιώνουν για τίποτα , συγκινώντας και δίνοντας άπειρα ερεθίσματα για σκέψη και προβληματισμό, για την δύναμη του ανθρώπου και την σημασία της συλλογικής πάλης και αλληλεγγύης. Η σκηνοθέτις, κάποια στιγμή, ρωτάει μία από τις γυναίκες αν ποτέ αναλογίστηκε πως ο αγώνας που έδωσε αυτή και οι άλλες γυναίκες, με όλο αυτό το προσωπικό κόστος και τα βασανιστήρια που υπέστησαν, ήταν άσκοπος και χωρίς νόημα. Η απάντηση που παίρνει αντικατοπτρίζει όλο το σκεπτικό των μαχόμενων εκείνων γυναικών, προκαλώντας ρίγη: “Η πάλη εκείνης της περιόδου ήταν συλλογική, δεν ήσουν μόνος, περνούσες στην ανώτατη ηθική σφαίρα της ανθρώπινης ύπαρξης, δεν φοβόσουν, πάλευες για την ελευθερία και για το δίκιο.Όχι, δεν μετανιώνω στιγμή για τίποτα….” Περαιτέρω σχόλια είναι περιττά….. (συνέντευξη της σκηνοθέτιδας, πριν πεθάνει)

 εδώ

- See more at: http://cinefreaks.gr/movie/poulia-sto-valto-katoxi-ginaikes/#sthash.0ZS61TlQ.dpuf

Συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ της Αλίντα Δημητρίου, η οποία ασχολήθηκε συστηματικά με τις ιστορίες των γυναικών στην κατοχή, στον εμφύλιο και στην χούντα. Τα πουλιά στο Βάλτο είναι το πρώτο μέρος της τριλογίας και αναφέρεται στη συμμετοχή και στην προσφορά των γυναικών στον αγώνα, στις πόλεις αλλά και στα βουνά, στον ΕΑΜ, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, καθώς και στα βασανιστήρια που υπέστην από τους ταγματασφαλίτες, τους γερμανοτσολιάδες και λιγότερο (πόσο φρικιαστικό για τους ίδιους μας τους συμπατριώτες!!!) από τους γερμανούς…. Η ταινία στηρίζεται στις προφορικές  μαρτυρίες των γυναικών αυτών και στις προσωπικές συνεντεύξεις που παραχώρησαν στην Αλίντα Δημητρίου.Το ντοκιμαντέρ πήρε τα Βραβεία Κοινού και ΕΚΚ στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης, το 2008. Κατά τη διάρκεια του ντοκιμαντέρ, αυτό που ταράζει πιο πολύ τον θεατή, είναι η δύναμη που εκφράζουν οι γυναίκες αυτές, οι οποίες παρά την ηλικία τους, τους βασανισμούς και τις κακουχίες που είχαν υποστεί, μιλούν για την αντίσταση , χωρίς να μετανιώνουν για τίποτα , συγκινώντας και δίνοντας άπειρα ερεθίσματα για σκέψη και προβληματισμό, για την δύναμη του ανθρώπου και την σημασία της συλλογικής πάλης και αλληλεγγύης. Η σκηνοθέτις, κάποια στιγμή, ρωτάει μία από τις γυναίκες αν ποτέ αναλογίστηκε πως ο αγώνας που έδωσε αυτή και οι άλλες γυναίκες, με όλο αυτό το προσωπικό κόστος και τα βασανιστήρια που υπέστησαν, ήταν άσκοπος και χωρίς νόημα. Η απάντηση που παίρνει αντικατοπτρίζει όλο το σκεπτικό των μαχόμενων εκείνων γυναικών, προκαλώντας ρίγη: “Η πάλη εκείνης της περιόδου ήταν συλλογική, δεν ήσουν μόνος, περνούσες στην ανώτατη ηθική σφαίρα της ανθρώπινης ύπαρξης, δεν φοβόσουν, πάλευες για την ελευθερία και για το δίκιο.Όχι, δεν μετανιώνω στιγμή για τίποτα….”  

Via

Συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ της Αλίντα Δημητρίου, η οποία ασχολήθηκε συστηματικά με τις ιστορίες των γυναικών στην κατοχή, στον εμφύλιο και στην χούντα. Τα πουλιά στο Βάλτο είναι το πρώτο μέρος της τριλογίας και αναφέρεται στη συμμετοχή και στην προσφορά των γυναικών στον αγώνα, στις πόλεις αλλά και στα βουνά, στον ΕΑΜ, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, καθώς και στα βασανιστήρια που υπέστην από τους ταγματασφαλίτες, τους γερμανοτσολιάδες και λιγότερο (πόσο φρικιαστικό για τους ίδιους μας τους συμπατριώτες!!!) από τους γερμανούς…. Η ταινία στηρίζεται στις προφορικές  μαρτυρίες των γυναικών αυτών και στις προσωπικές συνεντεύξεις που παραχώρησαν στην Αλίντα Δημητρίου.Το ντοκιμαντέρ πήρε τα Βραβεία Κοινού και ΕΚΚ στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης, το 2008. Κατά τη διάρκεια του ντοκιμαντέρ, αυτό που ταράζει πιο πολύ τον θεατή, είναι η δύναμη που εκφράζουν οι γυναίκες αυτές, οι οποίες παρά την ηλικία τους, τους βασανισμούς και τις κακουχίες που είχαν υποστεί, μιλούν για την αντίσταση , χωρίς να μετανιώνουν για τίποτα , συγκινώντας και δίνοντας άπειρα ερεθίσματα για σκέψη και προβληματισμό, για την δύναμη του ανθρώπου και την σημασία της συλλογικής πάλης και αλληλεγγύης. Η σκηνοθέτις, κάποια στιγμή, ρωτάει μία από τις γυναίκες αν ποτέ αναλογίστηκε πως ο αγώνας που έδωσε αυτή και οι άλλες γυναίκες, με όλο αυτό το προσωπικό κόστος και τα βασανιστήρια που υπέστησαν, ήταν άσκοπος και χωρίς νόημα. Η απάντηση που παίρνει αντικατοπτρίζει όλο το σκεπτικό των μαχόμενων εκείνων γυναικών, προκαλώντας ρίγη: “Η πάλη εκείνης της περιόδου ήταν συλλογική, δεν ήσουν μόνος, περνούσες στην ανώτατη ηθική σφαίρα της ανθρώπινης ύπαρξης, δεν φοβόσουν, πάλευες για την ελευθερία και για το δίκιο.Όχι, δεν μετανιώνω στιγμή για τίποτα….” Περαιτέρω σχόλια είναι περιττά….. (συνέντευξη της σκηνοθέτιδας, πριν πεθάνει)

 εδώ

- See more at: http://cinefreaks.gr/movie/poulia-sto-valto-katoxi-ginaikes/#sthash.0ZS61TlQ.dpuf