Γιώργος Κωνσταντινίδης (ή Ασημίδης) (1907-1944)

Ο Γιώργος Κωνσταντινίδης (ή Ασημίδης) (1907-1944) ήταν δικηγόρος, ανώτατο καθοδηγητικό στέλεχος του ΚΚΕ και εκτελέστηκε από την ΟΠΛΑ τον Δεκέμβρη του 1944.
Πίνακας περιεχομένων

    1 Βιογραφία
        1.1 Τα πρώτα χρόνια
        1.2 Στην ηγεσία του ΚΚΕ
        1.3 Η διαγραφή και η πορεία εκτός του ΚΚΕ
    2 Πηγές
    3 Παραπομπές

Βιογραφία
Τα πρώτα χρόνια

Ο Γιώργος Κωνσταντινίδης γεννήθηκε το 1907 στο Παρόρι Παρνασσίδας και ήταν γιος του γιατρού Δημητρίου Κωνσταντινίδη. Φοίτησε στο Δημοτικό σχολείο της ιδιαίτερης πατρίδας του, αλλά μετά τον θάνατο του πατέρα του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα μαζί με τη μητέρα και τα τρία αδέλφια του. [1]

Στην Αθήνα τελείωσε το Γυμνάσιο και το 1925 εισήλθε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατά τη διάρκεια των μαθητικών του χρόνων έγινε μέλος της ΟΚΝΕ και πρωτοστάτησε σε πολλές μαθητικές κινητοποιήσεις. Το 1927 γίνεται μέλος της ΚΕ της ΟΚΝΕ και το 1928 Γραμματέας της ΚΕ.[2] Το 1927 συλλαμβάνεται και εξορίζεται στην Ανάφη απ’ όπου δραπετεύει και επιστρέφει στην Αθήνα, συνεχίζοντας την κομματική του δουλειά. [3]
 

Στην ηγεσία του ΚΚΕ
Το 1930 το κόμμα τον στέλνει στη Μόσχα για να φοιτήσει στις κομματικές σχολές ΚUTV και επιστρέφει τον Σεπτέμβριο του 1931, ως μέλος της τριμελούς ηγεσίας του ΚΚΕ (Ζαχαριάδης, Μιχαηλίδης, Κωνσταντινίδης) και του επταμελούς Πολιτικού Γραφείου που διόρισε η Κομμουνιστική Διεθνής (ΚΔ). Με την επέμβαση της ΚΔ τερματίστηκε η λεγόμενη φραξιονιστική πάλη χωρίς αρχές που ταλάνισε το ΚΚΕ τη διετία 1929-1931.[4]

Μέσα στο κόμμα ο Κωνσταντινίδης, προβάλλει ένα διαφορετικό λόγο από αυτόν του Ζαχαριάδη και γρήγορα έρχεται σε αντιπαράθεση μαζί του. Η πρώτη διαφωνία με την ηγεσία του ΚΚΕ ξεκίνησε με τις επαναληπτικές εκλογές στην περιφέρεια της Θεσσαλονίκης, τον Ιούλιο του 1933. Τότε ο Κωνσταντινίδης, σαν υπεύθυνος του κόμματος στην Θεσσαλονίκη ζήτησε να μην κατεβάσει το ΚΚΕ υποψηφίους και να στηρίξει το κόμμα τους Βενιζελικούς υποψηφίους συμβάλλοντας στην ήττα των πολιτευτών του Λαϊκού Κόμματος που ήταν εκφραστές της μοναρχίας. Το ΚΚΕ κατέβηκε στις εκλογές και έχασε μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων του που στράφηκαν στους Βενιζελικούς οι οποίοι κέρδισαν και τις 20 επίμαχες έδρες. Το ΠΓ απέδωσε τη μείωση της εκλογικής του δύναμης σε οργανωτικές αδυναμίες και προσωπικά στον ίδιο τον Κωνσταντινίδη. Η σύγκρουση με την ηγεσία του ΚΚΕ και τον ίδιο τον Ζαχαριάδη γενικεύτηκε και ο Κωνσταντινίδης έθεσε γενικότερα ζητήματα δημοκρατικών διαδικασιών στο κόμμα και ζήτησε τη σύγκλιση συνεδρίου. Αποτέλεσμα αυτής της αντιπαράθεσης ήταν η διαγραφή του από το κόμμα το 1934 για τη λεγόμενη "οπορτουνιστική θέση Ασημίδη" στο 5ο συνέδριο του ΚΚΕ.[5]
 

Η διαγραφή και η πορεία εκτός του ΚΚΕ

Μετά την διαγραφή του από το ΚΚΕ το 1934 ολοκληρώνει τις σπουδές του στη Νομική Σχολή και αρχίζει να δικηγορεί στην Αθήνα, αποστασιοποιημένος από την ενεργό πολιτική.

Στην περίοδο της Κατοχής φαίνεται ότι δεν εντάχθηκε στο ΕΑΜ, όμως υπεράσπισε πολλούς κατηγορούμενους στα δικαστήρια εκείνη την περίοδο.

Το καλοκαίρι του 1944 αρχίζει επαφές με το Επαναστατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας του Θωμά Αποστολίδη, οι επαφές όμως διακόπτονται τον Σεπτέμβριο του 1944 με την εκτέλεση του Αποστολίδη.[6]

Στη διάρκεια των Δεκεμβριανών συλλαμβάνεται από την Πολιτοφυλακή Γκύζη και εκτελείται από την ΟΠΛΑ τις επόμενες μέρες. [7]

Ο Γιώργος Κωνσταντινίδης ήταν παντρεμένος και είχε μια κόρη.
 

Πηγές

    Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α΄ τόμος 1919-1949, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2012
    Άγγελος Ελεφάντης: "Η επαγγελία της αδύνατης επανάστασης", Εκδόσεις Θεμέλιο, Αθήνα 1976
    Χρήστος Ν. Τσιντζιλώνης: "ΟΚΝΕ 1922-1943", Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1989
    Γρηγορης Φαράκος: "Δεκέμβρης του 44", εκδόσεις Φιλίστωρ, Αθήνα 1996

Παραπομπές

1. Φαράκος (1996), σελ.136
2. Χρ. Τσιντζιλώνης (1989)
3. Φαράκος (1996), σελ.136
4. Ελεφάντης (1976), σελ. 113-114
5. Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ (2012), σελ.254-262
6. Φαράκος (1996), σελ.139
7. Φαράκος (1996), σελ.139  

Via