Αναμνήσεις ενός αντιήρωα 1933-1944

του Αλέξανδρου Ζαούση

 

Έτος έκδοσης: 1980

Σελίδες: 309

Το βιβλίο αυτό ξεκίνησε σαν μια προσωπική καταγραφή-αφήγηση εφηβικών και νεανικών αναμνήσεων του συγγραφέα, όπου αυτές συμπλέκονταν με επεισόδια πολιτικής βίας, ιδιαίτερα στον πόλεμο του 40 και την ξένη Κατοχή. Η μοίρα το έφερε, από εκεί που οι δραστηριότητές του ήταν περιορισμένες σε ρόλο «κομπάρσου», να ζήσει μικρές και μεγάλες περιπέτειες, καμιά φορά δραματικές. Μερικές απ αυτές έψαυσαν σημαντικά ιστορικά γεγονότα της εποχής εκείνης, και ο συγγραφέας τα περιγράφει αναλλοίωτα, όπως τα θυμάται.

Λένε πως οι άντρες μένουν πάντα παιδιά! Στ' αγορίστικα χρόνια τους, οι περισσότεροι ονειρεύονται περιπέτειες, ηρωισμούς, δόξα... Λίγοι τα γεύονται αυτά στην κατοπινή ζωή. Οι πιο πολλοί τα ξαναονειρεύονται βλέποντας, ακούγοντας, διαβάζοντας...
Υπάρχουν ήρωες που δε γνώρισαν τη δόξα, γιατί έμειναν αφανείς... Άραγε γι' αυτούς αρκεί ένα Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη?
Υπάρχουν δοξασμένοι που δεν άξιζαν τη δόξα - ποιος μπορεί να το αποδείξει?
Υπάρχουν και αυτοί που συχνά άθελά τους ζήσανε περιπέτειες δραματικές και φαιδρές και τις κράτησαν για τον εαυτό τους ή τα παιδιά τους. Είναι ίσως οι πιο πολλοί. Εδώ χωράνε και οι... αντιήρωες σαν εμένα.
Τότε γιατί δεν κράτησα τις αναμνήσεις μου για μένα και τα παιδιά μου?
Γιατί, κάθε φορά που μιλούσα γι' αυτές, συνειδητοποιούσα όλο και περισσότερο πόσο μερικές εμπειρίες μου αγγίξανε "ιστορικά" γεγονότα της χώρας μας. Και αυτό, στο τέλος, ερέθισε την πένα τη συγγραφική.
Η γενιά μου πέρασε με κομμένη την ανάσα από το μεγάλο καθαρτήριο του πολέμου του Σαράντα και της Κατοχής, της τελευταίας ακόμα πιο πολύ.
Κατοχή. Το μεγάλο σχολειό. Πόσα δεν έχουνε γραφτεί γι' αυτήν! Πολύπλοκα για τα σημερινά παιδιά, "εμπαθή και παραχαρακτικά" για μας που τα ζήσαμε, ψυχρά και "αποστειρωμένα" από τους ξένους.