Κωνσταντίνος Ζαβιτσιάνος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

 

 

Κωνσταντίνος Ζαβιτσιάνος
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	1878
Θάνατος	29 Ιουνίου 1951
Υπηκοότητα	Ελλάδα
δεδομένα ( π • σ • ε )

Ο Κωνσταντίνος Ζαβιτσιάνος^[1](1878- 29 Ιουνίου 1951) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός. Εξελέγη βουλευτής τον Αύγουστο του 1910, τον Νοέμβριο του 1910, το 1912, τον Μάιο του 1915, το 1923, το 1928 με το Κόμμα Προοδευτικής Ενώσεως (του οποίου ήταν αρχηγός) ^[2] , πρόεδρος της Βουλής από τις 3 Αυγούστου 1915 ως τις 21 Οκτωβρίου 1915 και αριστίνδην γερουσιαστής από το 1929 ως το 1935.^[3]

Πίνακας περιεχομένων

• 1 Βιογραφία
• 2 Υπουργός Εσωτερικών
• 3 Ιδρυτής κόμματος
• 4 Στο Μεταξικό καθεστώς
• 5 Αναφορές

Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1878 και σπούδασε νομικά στην Αθήνα συμπληρώνοντας στη συνέχεια τις σπουδές του στην Ιταλία και την Γαλλία. Πρωτοεξελέγη βουλευτής Κερκύρας τον Αύγουστο του 1910 και διορίστηκε γραμματέας της επιτροπής που προετοίμαζε το νέο σύνταγμα του 1910. Το 1917 χρημάτισε πρόεδρος της Βουλής.^[4] Το 1925 αρνήθηκε την πρόταση του Πάγκαλου να διοριστεί πρωθυπουργός.^[4]

Υπουργός Εσωτερικών

Το 1928 έγινε υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Βενιζέλου, μετά από σχετική παράκληση του πρωθυπουργού , ώστε να λειτουργήσει δια της παρουσίας του ως εγγύηση για το αδιάβλητο της διεξαγωγής των εκλογών του 1928. Ο Βενιζέλος του είχε υποσχεθεί το Υπουργείο Οικονομικών για μετά τις εκλογές, το οποίο εξ αρχής ήθελε ο Ζαβιτσιάνος. Με αφορμή την απαγωγή των Μελά και Μυλωνά, μετεκλογικώς του ζητήθηκε να παραμείνει στο Υπουργείο Εσωτερικών κι ο Ζαβιτσιάνος δέχθηκε. Επί της υπουργείας τους η ληστεία εξοντώθηκε εντός λίγων μηνών: διάσημοι ληστές Ρετζαίοι, Κουμπαίοι, Μπαμπάνης, Τζατζάς, Λαμπροστάθης συνελήφθησαν ή φονεύθηκαν. Επίσης καθορίστηκαν οι αρμοδιότητες της αστυνομίας πόλεων, οι όροι λειτουργίας των αρτοποιείων, ενώ εισηγήθηκε τον νόμο Περί μέτρων ασφαλείας του Κοινωνικού καθεστώτος (Ιδιώνυμο).^[5]

Ιδρυτής κόμματος

Στη συνέχεια ίδρυσε το κόμμα «Πολιτική Προοδευτική Ένωση». [Συμπλήρωση Αρχείο: το κόμμα του Ζαβιτσιάνου συμπαρατάχθηκε με το Λαϊκό Κόμμα στις συζητήσεις της Βουλής, τον Δεκέμβρη του 1930, σχετικά με τις ελληνοτουρκικές συνθήκες που υπέγραψαν ο Βενιζέλος και ο Κεμάλ τον Οκτλωβριο του 1930]

Στο Μεταξικό καθεστώς

Κατά την δικτατορία Μεταξά διετέλεσε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών της Κυβέρνηση Ιωάννη Μεταξά αλλά γρήγορα διαφώνησε και παραιτήθηκε τον Ιανουάριο του 1937.^[6] Το 1941 έγινε συνδιοικητής της Εθνικής Τράπεζας.

Απεβίωσε στην Αθήνα στις 29 Ιουνίου 1951.^[7][8]

Αναφορές

1. 
   

http://grandlodge.gr/%CE%B6%CE%B1%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82/

Μητρώο πληρεξουσίων, γερουσιαστών και βουλευτών 1822-1935, Αθήνα 1986, Βουλή των Ελλήνων, σελ. 107 (αριθμ. 446) (pdf)

Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974 Βουλή των Ελλήνων, Εθνικό Τυπογραφείο, 1977 (σελ. 12, αρ. 40).(pdf)

Ε΄ Ιστορικά, Ο παράκλητος του 1910 και το Σύνταγμα, Αθήνα, τεύχος 92, σελ. 21

Γρηγόριος Δαφνής, Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων 1923-1940, τόμος δεύτερος, εκδ.Κάκτος, Αθήνα, 1997, σελ.19

Το ιδιώνυμο Βενιζέλου, άρθρο του ιστότοπου sansimera.gr

Εμπρός, φύλλο 30-6-1951, σελ. 2

"Απέθανε χθες ο Κ. Ζαβιτσιάνος", Καθημερινή, φύλλο 30-6-1951, σελ. 4.