Σάββατο 23 Αυγούστου 2014

Τ' αετόπουλα

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΣΚΡΙΒΙΛΙΩΤΑΚΗΣ
 
Αφορμή και ερέθισμα για την προσφυγή μας στο θέμα, πήραμε από τη συγκυρία μιας  επίκαιρης αναφοράς και υπενθύμισης. H σοβαρότερη, του αστικού Τύπου εφημερίδα “ΤΟ ΒΗΜΑ” πλούμισε την Κυριακάτικη έκδοση του, την 27/10/13, ανατυπώνοντας το αναγνωστικό της Γ’ και Δ’ τάξεως με ένθετο ένα ολόκληρο βιβλίο με αποθησαυρισμένο περιεχόμενο μνεία έντιμης ιστορίας  των ΑΕΤΟΠΟΥΛΩΝ, με ουσιαστική λεπτομέρεια, κέντρο της προσφοράς την  ΠΑΙΔΕΙΑ.
Αναφερόμαστε στο ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ της Γ’ και Δ’ Τάξης του δημοτικού που συνέγραψε κατά παραγγελία της Κυβέρνησης του Βουνού της Ελεύθερης Ελλάδας που επανδρώθηκε με πρωτοβουλία της ΠΕΕΑ. Στην επέτειο της ίδρυσης της ΕΠΟΝ (23.2.43) και την αυτονόητη στράτευση, νεαρότατων ηλικιών εκείνων των χρόνων. Συγγραφεύς του αναγνωστικού η διακεκριμένη παιδαγωγός, Ρόζα Ιμβριώτη, σύζυγος του Γεωργίου Ιμβριώτη, καθηγητής κι αυτός και επιφανής παιδαγωγός.. Οι δε δυο του διαλεχτά μέλη το κόμματος, της Κομμουνιστικής αριστεράς.
Η παραγγελία προς την Ιμβριώτη δόθηκε από τον Γραμματέα της Παιδείας (έτσι λεγόταν τότε οι υπουργοί της κυβέρνησης της Ελεύθερης Ελλάδας και για κάποια διάκριση εξουσιών, οι σημερινοί Γενικοί γραμματείς της διαθρώσεως, σε απλού γραμματείς) που ήταν ο γιατρός Πέτρος Κόκκαλης.
Προσθετικά, κρίνουμε και πρέπει να αναφερθεί, ότι, χιλιάδες νεαροί των 10-14 χρόνων πλαισίωσαν την κίνηση, ΑΕΤΟΠΟΥΛΑ, με δομημένη ιεραρχία στην λειτουργία και την εξέλιξή της.
Στη συγκεκριμένη κίνηση προσχώρησαν παιδιά από όλη την Ελλάδα, φτάνει στην πόλη ή το χωριό να υπήρχε ΕΠΟΝ. Γι’ αυτή την άποψη θα καταθέσουμε το δικό μας βιωματικό λόγο.
Οι άνθρωποι κάποιας ηλικίας αγωνίζονταν για τα ιδανικά της Ανθρωπιάς, στο όραμα για “τη χιλιάκριβη τη λευτεριά” και σε πολλές περιπτώσεις με το τουφέκι στον ώμο. Σ’ αυτή την πανστρατιά, το λαμπάδιασμα που κάποτε έφθασε το 85% του Λαού, δεν χωρούσε στο μυαλό ότι μικρά παιδιά σε ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ μπορούσαν να λείπουν από προσκλητήριο της οργάνωσής των και της ΕΠΟΝ. Είπαν παρών και στοιχήθηκαν στη γραμμή..
….Ήταν γιατί μας έκφραζε η επικοινωνία, ήταν γιατί ξεφύγαμε από τον αγώνα του ΕΓΩ που είχαμε προσαρμόσει από μόνοι στις δυνατότητες μας και περάσαμε με δρασκελιές τις δημοσιές, χωθήκαμε στις κόγχες και τα χαλάσματα, με πράξεις παρανομίας όταν ενταχθήκαμε στο ΕΜΕΙΣ στη συντροφικότητα. Ήταν τέλος γιατί μας γοήτευσαν τα ιδανικά και το ότι εμείς ήρθαμε σε επαφή από τις μουσκεμένες μουσούδες μας και την παγωνιά στη καρδιά. Ακροθιγώς είχαμε γνώση του ρόλου μας. Η σωστή καθοδήγηση μεγαλύτερων ηλικιών μας φύτεψε την ώρα που χρειάζονταν το πρεπούμενο χρέος, να αντισταθούμε στην υποδούλωση, ανεξάρτητα από χρόνο γέννησης. Μην διαφεύγει ότι τα άτομα που εντάχθηκαν στην ΕΠΟΝ στην πορεία και στο βάθεμα της σκλαβιάς έγιναν το επίλεκτο σώμα του αντάρτικου, καταχωρημένοι στην ιστορία Αντίστασης σαν Ανταρτοεπονίτες. Ο αγώνας τους έγινε πίστη και όραμα Ελευθερίας. Δεν κιότεψαν ποτέ και πουθενά. Όσο κι αν φαντάζει οξύμωρο οι ηλικίες μας είχαν εμπεδώσει με πόνο τα μαρτύρια πατρίδας. Πολύ πριν βγάλουμε ταυτότητες, η πολιτογράφηση σε σκιές της νύχτας, ήρθε από μόνη της και περάσαμε  αγωνιστές. Όπλα μας οι τηλεβόες (τα χαρτονένια χωνιά, με τις μικρές φωνές μας στα στενά και πάντα πλάι στα αδέρφια μας τους ΕΠΟΝίτες, τσιλιαδόροι, γραφίστες με συνθήματα στους τοίχους και κυκλοφορία των προκηρύξεων).
Σαφώς και “τα πιτσιρίκια” της εποχής σαν έτοιμα από καιρό δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια περιμένοντας το μάννα. Αμολυτοί στα χόρτα, στους χοχλιούς και όπου ανακαλύπταμε μορφή τροφής (λαϊκά συσσίτια, στρατώνες των Γερμανών με προτεταμένο ένα τσίγκινο πιάτο) παλεύαμε για επιβίωση. Γύρω μας εξαθλίωση, μοναξιά. Χαμένοι στον αγώνα οι γονείς σε βουνά κι ανάπλαγα με πείσμα την αναζήτηση τροφής. Πειθαναγκασμένοι στη βιολογική νομοτέλεια, λέω να καταθέσω και εγώ προσωπική μαρτυρία για τη ελάχιστη συμμετοχή μου στον ωραίο αγώνα, όπως όλοι οι συνειδητοποιημένοι Ελληνες. Εφθασα γραμματέας Κέντρου Πόλης. Το στέκι μας, το ισόγειο ενός κτηρίου στην σημερινή γωνία Χιωτάκη και Α. Παπανδρέου.
Παιδικά παιχνίδια εποχής σε κάποια τραπέζια, σύνεργα παιδικής ζωγραφικής και συνωμοτική διανομή δουλειάς. Μερικές  φορές είχαμε παιδικά ΠΑΡΤΥ. Την είπαμε παιδική λέσχη για κάλυψη.
Η συμμετοχή σ’ αυτόν τον εξιδανικευμένο αγώνα σταματάει στην απελευθέρωση. Στη συνέχεια η ζωή παρέσυρε μερικούς από εμάς σε άλλες προτεραιότητες και χαθήκαμε, σε άλλους αγώνες χωρίς να συνθηκολογήσουμε ή να διαπραγματευθούμε τα ιδανικά της εφηβικής ηλικίας. Αυτά μας συνόδευσαν ως την ωρίμασή μας. Δεν απεμπολήσαμε ποτέ τα ιδανικά που μας γαλούχησαν και δεν απαρνηθήκαμε τα πιστεύω εκείνων των παιδικών χρόνων.
Ας σημειωθεί ότι η ζωή μας μέσα στους ποικιλόμορφους αγώνες της επιβίωσης δεν ήταν και ιδανική. Η μικρή μας ηλικία στα μάτια του κατεστημένου της εμφύλιας όσο και μετέπειτα περιόδου της μετεμφυλιακής, δεν ήταν στρωμένη με ρόδα. Σημειώματα από την ασφάλεια «για υπόθεση σας», όπως διατείνονταν, συχνές οχλήσεις προς νουθεσία και μουτζουρωμένα το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, συνόδευσε έως 11 χρόνια μετά και τα χρόνια της στρατιωτικής μας θητείας.
Που σημαίνει αν μη τι άλλο ότι η μαγιά ήταν η ενδεδειγμένη. Κράτησαν για αρκετά χρόνια οι ευπιστίες μας για κοινωνική δικαιοσύνη και σεβασμό στον πολίτη του Κράτους. Ώσπου χρόνια μετά την αμαρτία που την είπαν αρετή, όπως υποστηρίζει κι  ο ποιητής, όρμισαν βίαια οι διαψεύσεις και η αναλγησία. Φιρμάνια και τσιτσάτα δονούν τις ευαισθησίες των απλών ανθρώπων. Ζητούν οι κατά καιρούς εξουσίες περισσότερο από 70 χρόνια θυσίες και κατανόηση. Μην και πάνε στράφι οι κόποι του Λαού. Λεπτομέρεια αν αρκετοί από τα πλήθη βρίσκουν διέξοδο, στις μέρες μας στις αυτοκτονίες.
Η σημερινή κρίση κατέστη λίαν επίκαιρη για το ούτε λίγο ούτε πολύ την χρεώνουν στους εργαζόμενους. Τα δίκρανα της χρεοκοπίας τα πέρασαν αλώβητα στα golden boys, οι χιλιάδες διορισμένοι παρατρεχάμενοι της εξουσίας όπως καταγγέλλει και ο Λαζόπουλος. Αμετακίνητοι οι διοικητές των ΔΕΚΟ με τους επιβήτορες του άρχειν  στο κυνήγι των παχυλών μισθών. Οι βουλευτές, οι υπάλληλοι της βουλής με τους 16 μισθούς ετησίως. Η αποψίλωση όλων των κερδοφόρων ΔΕΚΟ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΟΛΠ  ΟΤΕ κ.ά.. Η ντόπια εξουσία δεν μπορούσε να διορθώσει την γιγάντωση του πελατειακού Κράτους κι έκανε πάσα στην ΤΡΟΪΚΑ. Οψόμεθα στην οδύνη πάντων. Τη δικαίωση θα την αναζητά ο ερευνητής του μέλλοντος στα αποκαΐδια των ευπιστιών μας στους επερχόμενους αιώνες και στη διαγραφή των θυσιών της γενιάς μας.
Χιλιάδες άλλα στοιχεία που καταντά πολυλογία να αναφερθούν. Δεν μπορώ όμως να παραλείψω την ενίσχυση της τραπεζικής αξιοπιστίας με όσα τελικά δις τους εκχωρήθηκαν.
Τίποτα δεν διδάχθηκε η εξουσία και επιμένει φανατικά, Προκειμένου να ενισχύσει την αξιοπιστία και την δανειοληπτική ικανότητα διασπείρει φήμες και ψιθύρους ότι φταίει ο 13ος και ο 14ος μισθός το επίδομα αδείας και το δώρο του Πάσχα.
Ετσι φθάσαμε στον αποχαιρετισμό ονείρων και οραμάτων που πλέξαμε στις νεαρές ηλικίες.
Και πάλι όμως δεν τους χαρίζουμε την πίστη μας για ένα καλύτερο κόσμο.
Φλουρί Κωνσταντινάτο στη ψυχή μας το κρατάμε αμόλευτο κοντά 70 χρόνια, μαζί με την ιδέα της εναντίωσης σε κάθε μορφή υποδούλωσης της βούλησής μας.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.