Κορυσχάδες 1944: Στα βουνά της Λεύτερης Ελλάδας

Το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" φέρνει στο φως ένα ακόμη σημαντικό ιστορικό ντοκουμέντο από τις ηρωικές αντιστασιακές μνήμες του λαού μας. Το ρολόι του χρόνου γυρνά πολλές δεκαετίες πριν στις ελεύθερες από το ναζιστικό ζυγό Κορυσχάδες της ανταρτογέννας Ευρυτανίας (βλ. εδώ), όπου από τις 14 έως τις 27 Μαΐου 1944 πραγματοποιήθηκε η σύγκληση του Εθνικού Συμβουλίου της Κυβέρνησης των Βουνών δηλαδή της βουλής της αθάνατης Εαμοελασίτικης Αντίστασης! Τότε που ο περήφανος επαναστατημένος λαός μας πάλευε και θεσμοθετούσε τη νέα Ελλάδα της Λευτεριάς και της Λαοκρατίας.

[...]

Ας αφήσουμε όμως «να μιλήσουν» τα ίδια τα γραφόμενα των πρωταγωνιστών εκείνης της εποποιίας, άλλωστε είναι τόσο εύγλωττα...
Εφημερίδα «ΡΟΥΜΕΛΗ»
ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΕΑΜ ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Φύλλο 15 ΚΑΠΟΥ 4 ΙΟΥΝΗ 1944

ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ 1821 - ΚΟΡΥΣΧΑΔΕΣ 1944
ΖΗΤΩ Η ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
　

ΕΚΑΤΟΝ ΟΓΔΟΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΕΘΝΟΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΤΡΑΝΤΑΧΤΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΣΤΟ ΠΛΑΪ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΤΟΥ ΤΟΝ ΑΝΗΛΕΗΤΟ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΤΑΧΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΕΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΘΥΣΙΑ ΤΙΣ ΛΑΪΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ.
Ο λαός στο πλευρό της ΠΕΕΑ για τη λευτεριά και τη λαοκρατία
　
Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ　

Μέσα από τις κλαγγές των όπλων των Ελλήνων πολεμιστών του ΕΛΑΣ, τους καπνούς, τις καταστροφές και τις ερημώσεις των ορδών του καταχτητή, τα δάκρυα για τις δεκάδες χιλιάδες των εθνομαρτύρων, τις θυσίες του αγωνιζόμενου ελληνικού λαού, τη μανία και το μίσος των προδοτών και των συνεργατών τους, συντελείται η αναγέννηση του Έθνους.
　
Δύο εκατομμύρια περίπου έλληνες και ελληνίδες ψηφοφόροι, στο προσκλητήριο της ΠΕΕΑ και του εθνικού αγώνα, απ’ όλες τις γωνιές της ελεύθερης και σκλάβας Ελλάδας απάντησαν με τη βροντερή φωνή της ετυμηγορίας του ελληνικού λαού.
　
Έτσι ο τρίχρονος αγώνας κατοχυρώθηκε οριστικά με το ανώτατο όργανο της λαϊκής κυριαρχίας. Το Εθνικό Συμβούλιο.
Γέννημα ιστορικής ανάγκης, είναι το πειό σημαντικό γεγονός της νεοελληνικής ιστορίας γιατί το Εθνικό Συμβούλιο διατράνωσε την απόφασή του να συνεχίσει τον ένδοξο αγώνα του ΕΑΜ για το διώξιμο των Γερμανοβουλγάρων επιδρομέων και να ολoκληρώσει την εθν. ενότητα.
Ο αγώνας αυτός γιγαντώθηκε χάρις στην αδιάλακτη πάλη ενάντια στους επιδρομείς Γερμανοβουλγάρους τους εθνοπροδότες και τους συνεργάτες τους και χάρις στους ένδοξους και θρυλικούς αγώνες που διεξάγει το πρωτοπόρο μαχητικό και ένοπλο τμήμα του Ελληνικού λαού ο ΕΛΑΣ.
　
Το βάθρο της εθνικής ενότητας προκαθορίσθηκε, και σφυρηλατήθηκε μέσα στους αδιάκοπους αγώνες του Ελληνικού λαού. Τίποτα δεν είνε ικανό να μεταβάλει τη νεοελληνική λαοκρατική αναγέννηση.
　

Με το Γλύξμπουργκ επίορκο καταπατητή του Συντάγματος, δημιουργό και εμπνευστή της Βασιλομεταξικής Φασιστικής Δικτατορίας που οδήγησε την Ελλάδα στην καταστροφή και με τους εθνοπροδότες του Ράλλη και τους συνεργάτες του που είναι εγκληματίες πολέμου και υπόλογοι στο έθνος, κανένας συμβιβασμός.
　
Ο μαρτυρικός αγώνας του αόπλου ελληνικού λαού συνεχίζεται ακατάβλητα και σφυρηλατεί στο αμόνι της σκληρής πάλης ενάντια στους κατακτητές Γερμανοβουλγάρους την εθνική ενότητα.
　

Ο θρυλικός ΕΛΑΣ που η ένδοξη ιστορία του σκιάζει τους εχθρούς του λαού, αναγράφει καθημερινά νέες ένδοξες σελίδες στην ιστορία του.
　
Η πρώτη σύνοδος του Εθνικού Συμβουλίου εκφράζοντας τη θέληση του Ελληνικού λαού ανέθεσε στη Πολιτική Επιτροπή να συνεχίσει το βαρύ, το σκληρό έργο της εθνικής ενότητας και να οδηγήσει το έθνος στη νίκη.
　
Οι αγώνες σύσσωμου του λαού προκαθώρισαν την πορεία του αγώνα και η απόφαση του εθνικού Συμβουλίου είναι η ιστορική απόφαση του έθνους.
=========================
ΑΠ’ ΤΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ
Το ιστορικό ψήφισμα του Εθνικού Συμβουλίου
　
ΨΗΦΙΣΜΑ
Γ ε ν ι κ έ ς Δ ι α τ ά ξ ε ι ς
　

Το Εθνικό Συμβούλιο
Συγκροτημένο από αντιπροσώπους ολόκληρου του Ελληνικού Λαού, που συνήλθαν για να διακηρύξουν την ακατάβλητη θελησή του να πολεμήσει ως την τελευταία του πνοή για την απελευθέρωση της χώρας, την πλήρη συντριβή του φασισμού και την αποκατάσταση της εθνικής ενότητας και της Λαϊκής Κυριαρχίας.
Θέλοντας να καθορίσει τον τρόπο άσκησης όλων των εξουσιών στην Ελεύθερη Ελλάδα,
　
Ψ η φ ί ζ ε ι
Άρθρο 1 - Κυρώνεται η Ιδρυτική Πράξη της ΠΕΕΑ, της 10 του Μάρτη 1944
Άρθρο 2 - Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και ασκούνται από το λαό. Η Αυτοδιοίκηση και η Λαϊκή Δικαιοσύνη είναι θεμελιώδεις θεσμοί του δημόσιου βίου των Ελλήνων.

Άρθρο 3 - Το Εθνικό Συμβούλιο είναι το ανώτερο όργανο της Λαϊκής Κυριαρχίας. -Η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης έχει τις εξουσίες που καθορίζει αυτό το ψήφισμα.
Άρθρο 4 - Οι λαϊκές ελευθερίες είναι ιερές και απαραβίαστες. -Το αγωνιζόμενο έθνος θα τις προστατέψει από κάθε απειλή, από οπουδήποτε και αν προέρχεται.
Άρθρο 5 - Όλοι οι Έλληνες, άντρες και γυναίκες, έχουν ίσα πολιτικά και αστικά δικαιώματα.
Άρθρο 6 - Η εργασία είναι βασική κοινωνική λειτουργία και δημιουργεί δικαίωμα για την απόλαυση όλων των αγαθών της ζωής.

Άρθρο 7 - Επίσημη γλώσσα για όλες τις εκδηλώσεις της δημόσιας ζωής και για όλους τους βαθμούς της εκπαίδευσης είναι η γλώσσα του λαού.
Άρθρο 8 - Ο πρωταρχικός σκοπός και ο γνώμονας για την άσκηση όλων των εξουσιών είναι ο απελευθερωτικός αγώνα του έθνους. -Το Εθνικό Συμβούλιο, η ΠΕΕΑ, οι ένοπλοι και άοπλοι πολίτες υπηρετούν πριν απ’ όλα το σκοπό αυτό. - Ο Εθνικός Στρατός ΕΛΑΣ είναι το ένοπλο τμήμα του έθνους που μάχεται για την απελευθέρωση της Πατρίδας και τις ελευθερίες του Λαού.
　
Άρθρο 9 - Η ΠΕΕΑ εκπροσωπεί το μαχόμενο έθνος στο εξωτερικό, διοικεί τον Εθνικό Στρατό-ΕΛΑΣ, διευθύνει όλες τις δημόσιες υπηρεσίες και έχει την ανώτατη εποπτεία, την καθοδήγηση και τον έλεγχο της Αυτοδιοίκησης και της Λαϊκής Δικαιοσύνης. - Η ΠΕΕΑ εκδίδει και δημοσιεύει Πράξεις, που περιέχουν κανόνες δικαίου και Αποφάσεις με εκτελεστικό περιεχόμενο. - Οι Πράξεις εκδίδονται αφού ψηφιστούν από την Αντιπροσωπεία του Εθνικού Συμβουλίου του άρθρου 13. - Η ΠΕΕΑ μπορεί ν’ αλλάζει τη σύνθεσή της μέ την έγκριση του Εθν. Συμβουλίου ή της Αντιπροσωπείας.
　
Άρθρο 10 - Το Εθνικό Συμβούλιο κρίνει το έργο της ΠΕΕΑ, κυρώνει τις Πράξεις της, προτείνει μέτρα ή παίρνει το ίδιο αποφάσεις που συντελούν στην ευόδωση του εθνικού αγώνα. - Η κύρωση των κανόνων δικαίου που θεσπίζονται με τις Πράξεις της ΠΕΕΑ, ή η θέσπιση κανόνων δικαίου απ’ το Εθν. Συμβούλιο γίνεται με ψηφίσματα. Οι κατευθύνσεις που δίνει το Συμβούλιο ή τα μέτρα που παίρνει για τους σκοπούς της παραπάνω παραγράφου διατυπώνονται σε Αποφάσεις.
　
Άρθρο 11 - Οι εργασίες του Εθνικού Συμβουλίου θα διαρκέσουν έως την απελευθέρωση ολόκληρης της χώρας. - Η διάλυση του Εθνικού Συμβουλίου μπορεί να γίνει και πριν απ’ την απελευθέρωση αν το αποφασίσει το ίδιο, ύστερ’ από πρόταση της ΠΕΕΑ ή του 1/3 απ’ τα μέλη του.
　
Άρθρο 12 - Το Εθνικό Συμβούλιο συνέρχεται κάθε τέσσαρες μήνες σε τακτική σύνοδο. Η διάρκεια κάθε συνόδου είναι δεκαήμερη, μπορεί όμως να παραταθεί από το ίδιο το Συμβούλιο. - Η ΠΕΕΑ μπορεί να συγκαλέσει το Εθνικό Συμβούλιο και σε έκτακτη σύνοδο. Μπορεί επίσης η ΠΕΕΑ ν’ αναβάλει μια σύνοδο αν υπάρχει ανάγκη με σύμφωνη γνώμη της Αντιπροσωπείας του Εθνικού Συμβουλίου του άρθρου 13.
　
Άρθρο 13 - το τέλος κάθε συνόδου το Εθνικό Συμβούλιο εκλέγει αντιπροσωπεία από 17 τακτικά μέλη και 5 αναπληρωματικά. Τα καθήκοντα που θα ασκεί η αντιπροσωπεία στο χρονικό διάστημα ανάμεσα σε δύο συνόδους, ορίζονται στο άρθρο 14. - Ο Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου είναι αυτοδίκαια μέλος και Πρόεδρος της Αντιπροσωπείας.
　
Άρθρο 14 - Η ΠΕΕΑ υποβάλλει κάθε πράξη στην Αντιπροσωπεία για να την ψηφίσει. - Αν η γνώμη της Αντιπροσωπείας είναι αντίθετη προς την Πράξη, η ΠΕΕΑ συζητεί πάλι πάνω σ’ αυτή. - Αν η ΠΕΕΑ επιμένει στη γνώμη της, συγκαλείται κοινή συνεδρίαση ΠΕΕΑ και Αντιπροσωπείας, όπου παίρνεται απόφαση με πλειοψηφία. - Η αντιπροσωπεία μπορεί επίσης να υποδείχνει στην ΠΕΕΑ μέτρα συντελεστικά για την ευόδωση του εθνικού αγώνα.
Άρθρο 15 - Η ΠΕΕΑ, που αντλεί την εξουσία της απ’ την εμπιστοσύνη του Εθνικού Συμβουλίου, είναι υπόλογη απέναντί του και απέναντι του έθνους, για την καλή διεξαγωγή του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, για την αποκατάσταση της λαϊκής κυριαρχίας και για την προστασία των λαϊκών ελευθεριών.
　
Ψηφίστηκε στις Κορυσχάδες, σήμερα στις 27 του Μάη 1944.

Via

Σατιρικοί στίχοι για την 4η Αυγούστου

του Νίκου Σαραντάκου

 Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου ήταν τυχερό, με την έννοια ότι δεν είχε το συνηθισμένο κακό τέλος των δικτατοριών, αλλά έπεσε μετά τη γερμανική εισβολή στην Ελλάδα. Δεν πέρασε έτσι από φάση ανοιχτής παρακμής, ενώ τα κοσμοϊστορικά γεγονότα που ακολούθησαν, ο πόλεμος και η Κατοχή, το μεγαλείο της Εθνικής Αντίστασης, ο Εμφύλιος Πόλεμος, βοήθησαν στο να ξεχαστεί η δικτατορία, όσο κι αν η γύμνια του καθεστώτος ήταν φανερή (δείτε, ας πούμε, τι λέει ο Σεφέρης στο Πολιτικό Ημερολόγιο για την ποιότητα των τεταρταυγουστιανών που είχαν τοποθετηθεί σε καίριες κρατικές θέσεις).

Για τον ίδιο λόγο, δεν είναι πολλοί οι σατιρικοί στίχοι για την 4η Αυγούστου. Σατιρικά έντυπα κυκλοφορούσαν βέβαια, αλλά η λογοκρισία δεν άφηνε καμιά χαραμάδα για κριτική. Να πούμε παρεμπιπτόντως ότι σε ένα από αυτά τα έντυπα, τον Διαδοσία, δημοσιεύτηκε πρώτη φορά το τραγούδι της 4ης Αυγούστου, το γνωστό «Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα», που αποδίδεται στον θεατρικό συγγραφέα και ευθυμογράφο Τίμο Μωραϊτίνη. Ο γιος του πάντως, ο δημοσιογράφος Γιώργος Μωραϊτίνης, υποστηρίζει, με πειστικά επιχειρήματα, ότι πρόκειται για παλιούς επιθεωρησιακούς στίχους γραμμένους για την 25η Μαρτίου, που το καθεστώς τούς οικειοποιήθηκε χωρίς να ρωτήσει τον στιχουργό (και πράγματι οι εικόνες του τραγουδιού είναι ανοιξιάτικες, όχι αυγουστιάτικες).

Πάντως, όπως θυμόμαστε και από την πιο πρόσφατη χούντα του 1967, σε συνθήκες δικτατορίας ακόμα και ο παραμικρός υπαινιγμός παίρνει διαστάσεις. Η Βαρβάρα, το ρεμπέτικο του Παναγ. Τούντα, μπορεί να ήταν απλώς ένα από τα πολλά ρεμπέτικα με πονηρούς στίχους:

«Η Βαρβάρα κάθε βράδυ στη Γλυφάδα ξενυχτάει 

και ψαρεύει τα λαβράκια, κεφαλόπουλα, μαυράκια

[…]

Ένας κέφαλος βαρβάτος, όμορφος και κοτσονάτος 

της Βαρβάρας το τσιμπάει, το καλάμι της κουνάει

Μα η Βαρβάρα δεν τα χάνει, τον αγκίστρωσε, τον πιάνει 

τον κρατά στα δυο της χέρια και λιγώνεται στα γέλια».

Θεωρήθηκε όμως ότι περιείχε υπαινιγμό για τη ζωηρή κόρη του δικτάτορα, και γι’ αυτό γνώρισε τεράστια εμπορική επιτυχία — πριν απαγορευτεί. Ο Πέτρος Κυριακός είχε πει πάνω στο θεατρικό σανίδι «Θα το πω κι ας το πιω» (το ρετσινόλαδο) – - και το ήπιε.

Ο σατιρικός ποιητής και επιθεωρησιογράφος Πωλ Νορ, δηλαδή ο Νίκος Νικολαΐδης (ή Νίκος Λαΐδης) προτίμησε κάτι άλλο: έγραφε στη Βραδυνή γλυκανάλατα ποιήματα που όμως έκρυβαν ένα μυστικό. Ένα παράδειγμα, οι «Λυρικοί λήροι», δημοσιευμένοι το 1937 στη Βραδυνή:

 Χαρά απ’ άκρη σ’ άκρη!

Εστέρεψε το δάκρυ.

Σ’ όλα τα μάτια λάμπει

ελπίδας άγιο φως!

Μέρα με την ημέρα

εδώ σ’ αυτή τη σφαίρα

σε κάθε καρδιά θάμπει

ανασασμός κρυφός.

Σ’ όνειρα πλάνα

τώρα θα ζήσω!

Όλα τα πλάνα

φευ, παρατώ!

Άστα κι ας πάνε!

Σαν θα ψοφήσω,

ίσως γυρίσω

στον κόσμο αυτό

μα με άλλη μούρη

όρθιο γαϊδούρι.

Σαν ποίημα είναι μάλλον φρικαλέο, αλλά βέβαια το γούστο είναι στην ακροστιχίδα, που απαρτίζεται από το πρώτο γράμμα του κάθε στίχου, και που διαβάζεται: ΧΕΣΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ. Σε άλλο ποίημα το κρυφό μήνυμα ήταν ΖΗΤΩ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, και ούτω καθεξής. Με τον καιρό το μυστικό το έμαθαν πολλοί και κάποιος καλοθελητής το σφύριξε στον Μανιαδάκη. Ειδοποιημένος τελευταία στιγμή, ο Πωλ Νορ πρόλαβε να φύγει στο εξωτερικό.

Ο καλός ποιητής Μάρκος Τσιριμώκος, τεχνίτης της αθηναϊκής σχολής, έγραψε πολλές παρωδίες και σάτιρες για το καθεστώς, που διαβάζονταν σε συναντήσεις μεταξύ φίλων (και δημοσιεύτηκαν το 1945 στο αριστερό λογοτεχνικό περιοδικό Ελεύθερα Γράμματα). Ξεσηκώνω ένα ποίημα:

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Ποτέ σου να μην πεις τη σκάφη σκάφη

κι ούτε πως βρίσκεις την Ελλάδα σάπια.

Στείλαν πολλούς ως τώρα στην Ανάφη

κι ήρθε ο καιρός να κάνουμε την πάπια.

Κι αν βάλθηκε να υμνεί του Πινκ τα χάπια,

κι αν μας περνάει το μπρούτζο για χρυσάφι,

ο τύπος τα που γράφει άλλος τα γράφει!

Στ’ αυγά σου κάτσε, κάνοντας την πάπια.

Τα χάπια του Πινκ ήταν ένα καταπότιο «διά πάσαν νόσον» που είχε μεγάλη πέραση στις πρώτες δεκαετίες του αιώνα. Κι άλλο ένα ποίημα του Τσιριμώκου, για την υποχρεωτική «χαρά και εργασία» που προωθούσε το καθεστώς Μεταξά στο πλαίσιο του δικού του σαξές στόρι:

ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑ

Σα χτες και σα προχτές την πάσα μέρα

να ’χουμε πανηγύρια και γιορτές,

στο κάθε παραθύρι και παντιέρα,

και προβολείς τη νύχτα και φωτιές.

Να καίγεται παντού το πελεκούδι,

να βγάλει ο τόπος όνομα γλεντζέ,

σα θα χορέβει νηστικό τ’ αρκούδι

και βάλ’ η Ζαφειρίτσα φερετζέ.

Κι οι λέρες οι χαφιέδες κι όσοι βλάκες

στην Αθήνα τη νέα και παλιά

θα βάζουν στα μεγάφωνα τις πλάκες

ύμνων — για τη χαρά και τη δουλιά.

Με τον θάνατο του δικτάτορα στις 29 Ιανουαρίου 1941, ο Γιώργος Κοτζιούλας έγραψε ένα ποίημα στο οποίο δεν μασάει τα λόγια του. Καθώς είναι πολύ μεγάλο, παραθέτω μόνο τα τέσσερα πρώτα τετράστιχα που δίνουν μια καλή ιδέα για το υπόλοιπο:

29 Γενάρη – ετούτη, ετούτη δω

τη μέρα ξεφαντώνω εγώ, κι όχι την άλλη

πού ’θελε εκείνος ο φριχτός, ο Οξαποδώ,

το πενταπίθαμο ανθρωπόμοιαστο βουβάλι.

Πάει το βαρύ σκοτάδι τέσσερω χρονώ,

πάει ο βραχνάς που μας επλάκωνε τα στήθη.

Σωριάστηκε όμοια με τσουβάλι από σανό

κι όπως πατάς σκορπιόν έτσι κι αυτός διαλύθη.

Δεν έπεσε όμως από χέρι εκδικητή,

τον ζούληξε μονάχα η φτέρνα του θανάτου.

γιατί στην κλούβα όπου είχε ο τύραννος κλειστεί

μόνο τους δήμιους κάποτε άφηνε κοντά του.

Σιγουρεμένος όπως φρούριο κινητό,

μα έντρομος πάντα κάτου απ’ τα ματογυάλια

κρυφάκουε των μαρτύρων, αχ, το βογγητό,

χοροπηδώντας όλο απάνθρωπη αναγάλλια.

Όσο κι αν αγαπώ τον ποιητή και άνθρωπο Κοτζιούλα, βρίσκω ότι ένας ομότεχνός του έθαψε τον δικτάτορα πολύ πιο αποτελεσματικά. Εννοώ τον Ασημάκη Πανσέληνο (που έχει γράψει και πολλά γουστόζικα για τον Μεταξά στο αυτοβιογραφικό του αριστούργημα «Τότε που ζούσαμε»). Ο Πανσέληνος έγραψε το εξής θαυμάσιο τετράστιχο για τον θάνατο του δικτάτορα:

Στα χέρια επάνω οι φίλοι μου οι πιστοί

με φέρανε στο σπίτι το στερνό μου,

δι’ εγκυκλίου με κλάψαν όλοι οι Έλληνες

που με είχαν αγαπήσει δια νόμου.

Αυτό λέγεται, θαρρώ, σφάξιμο με το μπαμπάκι.

Ο Νίκος Σαραντάκος είναι συγγραφέας, μεταφραστής και κατοικοεδρεύει στα sarantakos.wordpress.com και στo http://www.wordpress.com

Πηγή:  Ενθέματα